Blog: de koploper in de wereld willen zijn

Het is daarentegen ook een eigenschap die we in de welvaartsstaat niet per se meer nodig hebben. Daarbij levert de eigenschap blijkbaar steeds meer frictie op met de buitenlandse partijen die andere doelen (dan voedselzekerheid) voorop stellen. Dit omdat bijna nergens de eisen voor duurzaamheid zo hoog zijn als in ons land. Daarin lopen we in Nederland dus ook voorop.

Hoge eisen

De maatschappij stelt hoge eisen en zet daar een lagere economische en ecologische prijs tegenover. In de projectengroep van DLV Advies wil ik daar oplossingen voor zien te vinden, onder andere door innovaties voor onze klanten te zoeken waarmee zij aan de wensen van de maatschappij tegemoet kunnen komen. Een voorbeeld van zo'n innovatie die ik gaaf vind, is de strokenteelt op gps. Daarbij worden verschillende gewassen naast elkaar geteeld.

Met het gebruik van gps hoef je immers niet per se meer in grote blokken te denken, al moet je wel rekening houden met de werkbreedtes van de bewerkingen en de ruimte die je nodig hebt om fatsoenlijk te kunnen oogsten. Dit is een goed principe om monoculturen te doorbreken en de natuurlijke biodiversiteit te bevorderen, zonder concessies te doen aan het rendement voor de boer. Wellicht krijg je zelfs een beter rendement, want gewassen worden weerbaarder tegen ziektes en schimmels.

Of wat denk je van Slimme Stal van Connecting Agri & Food, dat recent een Duitse innovatieprijs ontving. Het systeem meet realtime de emissies en diergezondheid. Op basis daarvan kan het een mestschuif extra laten lopen, harder laten ventileren en/of de temperatuur een graadje lager instellen. In een ander project genoemd 'mineralenconcentraat op maat', halen we vanuit drijfmest het mineraal ammoniumsulfaat, dat geschikt is voor circulaire kunstmest of circulaire bouwmaterialen.

Lokale mestvergisting

Een voorbeeld waarbij ik zelf betrokken ben, is het project over de lokale mestvergisting (Jumpstart van FrieslandCampina). In het begin waren wat obstakels te overwinnen, maar door inspanningen van het hele team en de betrokken melkveehouders is een betrouwbare techniek beschikbaar die extra rendement voor de melkveehouder oplevert. Daarnaast levert het een enorme bijdrage aan de reductie van broeikasgasemissies van melkvee.

De belofte aan de klimaattafels is om richting de 1.020 gram CO² per kilo melk te gaan, terwijl de wereld gemiddeld op zo'n 2.400 gram per kilo zit. Met een mestvergister op het erf zit je gemiddeld slechts op 750 gram per kilo. Daarom heeft de melkveehouder in mijn ogen een belangrijk recht om in de toekomst melk te mogen blijven produceren.

Opvolging van fosfaatrechten

Misschien krijgt de toekomstige melkveehouder wel meer mogelijkheden in een opvolgend stelsel van de fosfaatrechten? Dat durf ik hardop niet te zeggen, want wie weet waar de 4% luidruchtigste consumenten om gaan roepen om de veehouderij verder in te perken. Maar aan de andere kant, het komt toch een keer en die 4% kritische consumenten kan je ook zien als het 'early warningsystem'.

Het moet in ieder geval in een dusdanig tempo gaan, om het zodoende samen te laten gaan met een goede betalingscapaciteit van de boer en zonder sociaal leed van gedwongen stoppers. Hoe dan ook, we zouden die signalen moeten omarmen en daar een innovatieve oplossing voor moeten zoeken die ons 'koploper' in de wereld houdt.

Deze blog van Harm Wientjes verscheen online op Boerenbusiness.nl