Nieuwsarchief
Landbouwakkoord gefaald, doelvoorschriften als doel
Door grote hoeveelheden regels en controle worden mensen niet méér, maar minder verantwoordelijk. Investeer in een emissiearme vloer en je hebt je verantwoordelijkheid afgekocht. Investeren in onzinnigheden blijkt een bijzondere vorm van legaten, wat uiteindelijk heeft geleid tot twintig jaar stilstand in emissiereductie. "Zullen we zelf maar doorgaan met de transitie na klappen Landbouwakkoord? Regelgeving belemmert verantwoordelijkheid boeren, doelvoorschriften zijn nodig", aldus Harm Wientjes, projectaccountmanager bij DLV Advies, in zijn blog in boerderij.nl.
Als boeren weten we allemaal wat het beste werkt. Ik zou best via management, voeding, reiniging en investeringen willen sturen op meer emissiereductie dan door de wet gevraagd wordt, als we op ons bedrijf die extra ruimte vervolgens mogen inzetten voor groei in dieren. Per saldo winst voor de natuur dus en het verdienvermogen voor de boer blijft bestaan. Er zijn altijd meer mogelijkheden om emissies te reduceren dan de overheid of de wetenschap kan reguleren. Wat ik van de wetenschap dan wel verwacht is dat ze met oplossingen bezig zijn voor de uitdagingen in 2040.
Falen Landbouwakkoord
Het falen van het Landbouwakkoord heeft één ding pijnlijk duidelijk gemaakt. De overheid is niet meer bij machte om perspectief te regelen. De illusie van de maakbaarheid van de markt is een hardnekkig dogma in Den Haag. Het ontbreekt aan integrale samenhang en visie om effectief te sturen op doelen. In plaats van een akkoord met perspectief, is het nu wachten op de volgende set van middelvoorschriften die over de landbouw uitgestort gaan worden, om zonder effect nog meer de boel uit te knijpen.
Grondgebondenheid als grootste treurnis. Dat gaat echt niet bijdragen aan de extensivering van de melkveehouderij, eerder het tegenovergestelde. Een exodus van koeien uit de gebieden waar akkerbouw en vollegrondsgroenteteelt de beste saldo’s per hectare halen. Ik wens ze in Den Haag veel succes om op die manier de nitraatrichtlijn te halen in de zandgebieden. Het nieuwe voorstel dat Adema uitwerkt moet vooral politiek verkoopbaar zijn en volgt dus het coalitieakkoord. Helaas weten we inmiddels welke politieke keuzes daarin zijn vastgelegd.
Integrale benadering
Mijn stelling: we moeten als landbouw en decentrale overheden samenwerken aan de lokale doelen, waarbij we gezamenlijk wel in staat zijn om deze integraal te benaderen. De zes zandprovincies trekken nu gezamenlijk op om met ondernemers en de industrie te laten zien welke innovaties er al zijn en hoe ze kunnen bijdragen aan het verduurzamen van de landbouw. Daarbij is niet Den Haag leidend in de transitie, maar de rechtspraak. Er wordt nu een regieorgaan opgericht om die transitie te begeleiden, dat is mooi en goed. Maar gaat op het tempo van de overheid. We moeten laten zien dat we vanuit de sector perspectief en verduurzaming zelf kunnen organiseren. Hoe langer we daarmee wachten hoe langer Den Haag komt met nieuwe regels die wel knellen, maar niks oplossen.
Dit artikel is in aangepaste vorm overgenomen van Boerderij.nl