"Er wordt alleen niet-bestaande stikstof ingetrokken", vervolgt Jeroen, "wat betekent dat de natuur er niets beter van wordt als de vergunningen worden ingetrokken. Ondernemers zullen zich gedwongen voelen zich te beschermen tegen deze actie, die zij als bedreiging voor hun bedrijfsvoering beschouwen. Dit kan ervoor zorgen dat ze alsnog kiezen om meer stikstof uit te stoten of de intrekking juridisch aan te vechten."

Onrealistische doelen

De problematiek rondom stikstofdepositie is complex en de huidige wetgeving heeft volgens Jeroen onrealistische doelen gesteld. "In de wet zijn resultaatverplichtingen opgenomen om een bepaald percentage van het natuurareaal onder de kritische depositiewaarde (KDW) te krijgen. Deze KDW wordt nu gebruikt als absolute bovengrens, terwijl wetenschappelijk gezien er geen zekerheid is dat de natuur bij overschrijding van deze waarde per definitie achteruitgaat", legt hij uit. "Het RIVM heeft al aangegeven dat deze doelen niet eens haalbaar zijn, zelfs niet als Nederland alle inwoners en activiteiten zou stopzetten."

Haalbare afroming

In plaats van de huidige resultaatverplichtingen, pleit de adviseur voor een verbeteringsverplichting. "Ontwikkelingen moeten worden gestimuleerd waarbij van elke ontwikkeling een kleine, haalbare verbetering van de individuele stikstofdepositie wordt gevraagd. Dit kan bijvoorbeeld door extern salderen te stimuleren met een haalbare afroming per ontwikkeling. Zo draagt elke activiteit bij aan een kleine verbetering en wordt de natuurverbetering bekostigd door de markt. Het is duidelijk dat een duurzame en haalbare oplossing nodig is om zowel de natuur als de economie te beschermen."

Ernstige gevolgen

"Als er niets verandert heeft de maatregel ernstige gevolgen", aldus Jeroen. "Maatschappelijke en economische ontwikkelingen zullen stil komen te liggen en extern salderen zal onbetaalbaar worden. Bedrijven zullen niet meer kunnen investeren in verduurzaming."