In de brief staat dat een ecologisch houdbaar voedselsysteem zuinig om moet gaan met grondstroffen, energie, water en mineralen. Ik dacht: dat komt goed uit, want dat wil de melkveehouderij ook. Maar wet- en regelgeving werken dit tegen. In het kader van duurzaam produceren richten veel innovaties binnen de melkveehouderij zich op het omvormen van drijfmest naar een hoogwaardig bemestingsproduct via mestraffinage, mestscheiding, mestkraken en mestvergisting. Het succes van deze innovaties wordt vergroot wanneer het eindproduct op grote schaal kan worden toegepast. Praktisch gezien passen deze eindproducten prima in de extra bemestingsruimte die nu wettelijk alleen kan worden volgezet met chemische mineralen. Met andere woorden: alleen 'natuurlijke mest' en 'chemische mest', want dierlijke mest is dan echt een grondstof. Deze mest zou een kernpijler zijn die direct bijdraagt aan het voorgestelde voedselbeleid.

Ecologisch voordeel

Het ecologisch voordeel gaat in die situatie overigens veel verder dan het boerenerf. Ruim 1 miljoen mesttransporten, waarbij in het geval van rundveedrijfmest 30 ton getransporteerd wordt om slechts 135 kilo stikstof en 45 kilo fosfaat te verplaatsen, zijn verleden tijd. De energieslurpende productie van chemische mest kan op een laag pitje. Het ware potentieel van deze aanpak wordt duidelijk als het totale ecologisch effect in beeld is, waarbij ook de chemischemestindustrie en de transportsector worden meegenomen. 

De discussies die nu lopen gaan alleen maar over productiebeperking, vanuit de angst dat Nederland anders verdrinkt in zijn eigen mestoverschot. De wettelijke belemmeringen waardoor innovaties niet tot hun recht komen, dragen bij aan het feit dat de Nederlandse veehouderij de oplossing voor financiele problemen blijft zoeken in schaalvergroting. Steeds méér doen voor minder om het hoofd boven water te houden.

Lef tonen

Er moet lef worden getoond om uit die discussie te komen van mestoverschotten en schaalvergroting. Lef vanuit de sector om te stellen dat ze binnen tien jaar de chemische bemestingsruimte volledig heeft benut met 'natuurlijke' bemestingsproducten. De ecologische houdbaarheid verbetert daarmee maximaal, met behoud van productiekracht. Commercieel gezien is dit ook positief. Voor de Nederlandse zuivelsector is er een extra argument om zich nog meer te onderscheiden. Hogere prijzen lossen dan financiële problemen op. Mest ís geen probleem; de wijze waarop emee wordt omgegaan maakt het tot een probleem. 

Lees hier de blog van Herrold Lammertink zoals geplaatst in de Boerderij op 24 november 2015.