Goede signalen zou je denken. Maar toch wil het in de praktijk niet echt lukken. Monomestvergisting komt nog niet van de grond. Waarom niet? En wat moet er gebeuren om de zaak aan het rollen te krijgen? Giske Warringa, projectmanager bij DLV Advies, begeleidt al vijf jaar het praktijknetwerk 'microvergister in de praktijk' en heeft veel te maken de praktijk rondom monomestvergisting. Zij legt uit. 

Veehouders staan open voor kleinschalige vergisting

In Nederland zijn er enkele honderden veehouders die openstaan voor kleinschalige vergisting. Toch zijn er nog geen tien monomestvergisters in Nederland. Veel hebben alvast een stal gebouwd met het idee 'later zeker' te willen vergisten. Hun stal en bedrijf zijn daar nu al op ingericht. Warringa: "Er is dus zeker belangstelling, maar in de praktijk zitten we nog in de pioniersfase. Dit is de fase van hoge kosten als je iets wilt ontwikkelen en de fase van onbekend maakt onbemind. Wat nodig is, is een initiatief waarmee we in Nederland in één keer de pioniersfase voorbij zijn en toegaan naar een betrouwbaar concept en lagere kostprijs."  

In België staan al een stuk of honderd monomestvergisters. Enerzijds doordat de vergoedingen gunstiger zijn dan in Nederland. De ondernemer ontvangt geld voor groencertificaten en over de stroom die hij zelf gebruikt. De energieprijs ligt er iets hoger. Ook hoeft er niet per se dagverse mest vergist te worden. Anderzijds doordat de leverancier de eerste installaties heeft aangeboden in een leaseconstructie. Hiermee neemt het bedrijf een deel van het risico wat in Nederland bij de boer ligt. 

Monomestvergisting financieel aantrekkelijker

Het is nodig om de handen ineen te slaan en de pioniersfase achter ons te laten. "Zuivelcoöperatie Friesland Campina is hier al enige tijd mee bezig. Samen met boeren, leveranciers van monomestvergisters, LTO Noord, Groen Gas Nederland en overwordt wordt geprobeerd monovergisten financieel aantrekkelijker te maken en dus voor meer mensen haalbaar."

"Het stimuleringsbeleid van nu is niet voldoende. Hier moet wel een schepje bovenop. Minister Kamp kan lokaal produceren en afzetten stimuleren door ook de levering aan de omgeving te salderen. Hij kan samenwerking onder melkveehouders stimuleren. Duidelijk beleid en continuïteit van beleid zijn ook nodig, zodat je als sector weet waar je op lange termijn aan toe bent. De allerbeste stimulans is geld: hij zou iets kunnen doen met investeringssubsidies. Maar de MIA/VAMIL-regeling weer invoeren is ook een mogelijkheid."

Ultieme plaatje: in eigen energiebehoefte voorzien

"Het is fantastisch als je als veehouder of cluster van veehouders in je eigen energiebehoefte kunt voorzien. Dat je wagenpark rijdt op de energie die je zelf produceert, dat alle stroom die je nodig hebt komt van je eigen mest en dat je ook nog kunt leveren aan je buren. Plus natuurlijk het voordeel in bemesting wat de vergiste mest heeft. Je doet aan risicospreiding en je brengt waarde.  Als we als sector en overheid het blijven doen zoals we het tot nu doen, groeien we langzaam naar meer monomestvergisters. Als de sector en het rijk meer doen dan nu, dan kan het veel sneller gaan". 

Neem voor meer informatie over monomestvergisting contact op met Saskia Veldman.

Lees hier het artikel zoals geplaastst in de BBO van maart 2016.