Maatschap voor geleidelijke overdracht fosfaatrechten

Voor aanschaf van de fosfaatrechten houden banken vaak een aflossingstermijn aan van 5 tot 10 jaar. Dit geeft bij grote hoeveelheden, als het financierbaar gesteld wordt, een hoge aflossingsdruk. Een alternatief kan het aangaan van een samenwerkingsverband zijn. Herrold Lammertink, directeur van DLV Advies legt uit hoe dit in zijn werk gaat: “In deze nieuwe maatschap brengt de stakende boer de fosfaatrechten in. Hij ontvangt jaarlijks een vergoeding voor zijn arbeid en inbreng. Tijdens de looptijd van het samenwerkingsverband blijft de verkopende partij nog eigenaar van de fosfaatrechten. Zo loopt de verkoper geen risico’s. Ook blijven alle fosfaatrechten behouden en vindt er geen 10% afroming plaats. Voor de verkopende partij zorgt het aangaan van een samenwerking voor een fiscaal voordeel boven het direct staken en verkopen van de fosfaatrechten. De verkoper heeft zo een langere overgangsperiode van het boer zijn naar het definitief staken van het bedrijf.”

Deze constructie geeft de koper de mogelijkheid om over een langere periode de fosfaatrechten te betalen, maar deze wel al directte kunnen gebruiken. Ook kunnen eventueel gebouwen en dieren van de verkoper meteen worden gebruikt. “De samenwerking die ontstaat is maatwerk en moet dus passen, zowel in privé als bedrijf.”

Huren met optie tot koop fosfaatrechten

Huren met optie tot koop van fosfaatrechten over een periode van 6 à 7 jaar is een meer bekende manier van overdracht van fosfaatrechten. De fosfaatrechten worden in één keer overgeschreven van de verkoper naar de koper. Hierbij gaat 10% van de rechten verloren door afroming. De koper huurt de rechten voor een bepaalde looptijd en de koopoptie wordt aan het einde van de looptijd gelicht. Ofwel, aan het eind van de periode betaalt de koper de afgesproken koopsom, verminderd met de huurinkomsten in de looptijd, af. Dit roept soms voor de verkopende partij vragen op of de koper zal kunnen blijven voldoen aan de betalingsverplichtingen, merkt Herrold. “Als de koper meer kan betalen, en de koop zou teruggedraaid moeten worden, dan gaat er wederom 10% van de fosfaatrechten verloren. Via een contract kunnen hier goede afspraken over worden gemaakt. Maar dit is maatwerk en tevens moet er toetsing plaatsvinden door de fiscus.”

Een voordeel van fosfaatoverdracht via een huur met optie tot koop is vooral het fiscale aspect. “De verkoper geniet gedurende de afgesproken periode jaarlijks huurinkomsten en aan het eind van de periode koopopbrengsten en kan hiermee de inkomsten die bij directe verkoop ontvangen worden gespreid fiscaal benutten. Iin veel gevallen geeft dit een fors lagere belastingaanslag. Dit voordeel komt dan deels tot uiting in de prijs die uit eindelijk voor de rechten wordt betaald,” aldus Herrold.

Huur van fosfaatrechten

Een andere bekende optie is om de rechten structureel jaarlijks te gaan (ver)huren. Voor de huurder is dit een onzekere en vaak dure optie. “De marktperikelen beïnvloeden de prijs daarbij ook jaarlijks in positieve en negatieve zin,” zegt Herrold. De huurder huurt de rechten jaarlijks netto en betaalt daar ook een netto prijs voor. Voor de verhuurder is er jaarlijks sprake van 10% afroming bij de huidige wet- en regelgeving. “De vraag is dan ook of de verhuurder hier op de lange termijn goed aan doet en/of deze het risico wil lopen om afhankelijk te zijn van prijzen in de markt.”