We hebben de oplossing zelf wel

Daarnaast geven ze ook aan dat de andere sectoren hun bijdrage moeten leveren en dat er nu niet blind op stikstof gericht moet worden, aangezien het probleem groter, breder en urgenter is. Dat voelden wij natuurlijk ook allemaal op onze klompen aan; vandaag is het stikstof, morgen CO₂, overmorgen waterkwaliteit en waterkwantiteit. En de boer moet blijven (in)leveren.

Onmogelijke opgave provincies

De provincies staan voor de onmogelijke opgave om via gebiedsgerichte processen een plan aan de rijksoverheid te leveren waarin ze de gestelde doelen willen halen voor stikstof. De grote architectenbureaus zoals Wittenveen+Bos, Arcadis en Royal HaskoningDHV geven al aan dat er een schrijnend tekort is aan mensen die bekwaam zijn om dit soort processen te begeleiden, laat staan voldoende kennis hebben van de praktijk en hoe lastig het is om in een gebiedsproces met tig van tegengestelde belangen een grote verandering door te voeren.

Twee stappen vooruit, één terug

Zelf ben ik ook betrokken bij dat soort processen in de regio, dat is twee stappen vooruit en één terug. Als er dan een stikstofkaart wordt gedumpt of een beregeningsverbod, is het zelfs twee of drie stappen terug en kun je weer van vooraf aan beginnen. Voor € 30 miljard (30.000 miljoen!) kun je genoeg installaties kopen die 90% van alle mest vergisten en verwerken tot kunstmestvervanger, accu’s kopen voor een opgesteld vermogen van 16 gigawatt om de congestie op te lossen en dan kunnen we nog eens voor 16 gigawatt aan zon en wind bijzetten op het boerenerf. We kunnen daarmee de energiecrisis en de stikstofcrisis oplossen en houden nog budget over voor structurele aanpassingen aan de infrastructuur. Een permanent behoud van € 8 miljard voor BV Nederland, zodat we niet ook nog eens op de wijkzorg en huisartsen hoeven te bezuinigen.

Focus verleggen

We zijn dit jaar trouwens de gasvoorraden aan het vullen voor € 2,00 per kuub, dus de terugverdientijd van die investering is korter dan een jaar. Hetzelfde met de elektraprijzen, terugverdientijden van een jaar op zon, wind en wkk. Schiet mij maar lek, maar ik denk zeker teveel als een boer? De overheid zou de focus moeten verleggen naar het actief faciliteren van deze transitie.

Trekken en leuren aan uitstootreducerende wetgeving

Enige frustratie is vast merkbaar. Dat komt omdat we vanuit de sector al jaren trekken en leuren aan wetgeving die het mogelijk maakt om kunstmest te vervangen, stalsystemen te erkennen die methaan- en ammoniakuitstoot reduceren, emissiearme aanwendtechnieken van mest op het land proberen te erkennen, vergunningen en capaciteitscontracten voor zon en wind aanvragen, organische mest willen blijven gebruiken voor de bodemvruchtbaarheid en liever die tijd en energie zouden investeren in efficiëntieverbetering van onze productiefactoren zoals vocht vasthouden in de bodem.

Oplossing beschikbaar

Het wordt tijd dat iedereen gaat roepen dat we de oplossingen al lang beschikbaar hebben. Maar er is geen capaciteit bij de overheid om dit te faciliteren, iedereen is druk met het bedenken en handhaven van regeltjes. Dus architectenbureaus: als de overheid bij jullie komt met de vraag om de gebiedsgerichte processen in te vullen, dan kleur ze alsjeblieft in met de bovengenoemde oplossingen en geef ze meteen een offerte voor de facilitering ervan!

Dit artikel is in aangepaste vorm overgenomen van Boerderij.nl